Levendigheid

Er zit een levendigheid in mijn voeten. Ik weet niet of het juist is om te zeggen: “mijn voeten”. Ik weet niet of het juist is om te zeggen: “ik”.




“Ik” is een idee dat een lichaam aangepraat werd.



Er is alleen een levendigheid, iets dat zich bewust is van dit lichaam. Iets dat koffie smaakt wanneer het lichaam koffie drinkt.



Wat is dat iets?



Het voelt als iets zonder grenzen. Het voelt als iets dat blijft en onkwetsbaar is.



Is dit ook hetzelfde in andere lichamen?



Waarschijnlijk wel. Dit iets is het leven in alle lichamen.



“Ik” is niet meer, maar het leven gaat onverminderd voort.



Er is geen afscheiding meer, de poorten zijn opengezet en wat binnenstroomt draagt dit lichaam.



De botsing van die stroom en het beperkte lichaam kan soms pijnlijk zijn.



Het lichaam is niettemin een waardevol geschenk om dingen aan den lijve te ondervinden.



Waarheen het leven gaat is onduidelijk maar de aangewezen houding is: “Uw wil geschiede”. In andere woorden: “Ga mee met de stroom.”



De stroom is intelligenter dan gedachten over de stroom.



Zorgen zijn contraproductief en op de keper beschouwd onnodig.

-->