Soms voel ik me gewoon gitzwart zonder enige hoop op beterschap, ik weet diep van binnen dit gaat voorbij maar het voelt aan alsof het voor goed is, zo duister, zo alleen en niets helpt om het gevoel weg te krijgen. In deze toestand tast ik in het donker op zoek naar een glimp hoe klein ook, die weer wat hoop kan bieden en uiteindelijk, hoewel het lijkt of het nooit gaat gebeuren, gebeurt het toch en breekt een nieuwe schuchtere ochtend aan.