Als je 's avonds in je bed ligt
net voor je in slaap valt,
Probeer dan eens te voelen
Hoe oud je bent.

Mij lukt dat niet.

Dit alles bracht mij tot de volgende conclusie:

Wat we echt zijn, wordt niet ouder.

Als de kat van Schrödinger,
Staat de hele wereld in een superpositie,
en het is elk van ons die beslist,
Wat de wereld is.

"Fouten" die in jezelf zitten,
projecteer je naar buiten en
dan lijkt de wereld vol fouten te zitten.

Overweeg één dag of één uur of één minuut:

De wereld is perfect zoals hij is.

Hij zei: iedereen is onschuldig.

Zij zei: iedereen is schuldig.

Dat is de keuze die we hebben.

Welke wereld kies jij?

Dat kleine, kleine ogenblik dat we beslissen om in conflict te gaan met iets of met iemand, op dat kleine, kleine ogenblik gebeurt de zondeval opnieuw. We stoten onszelf uit het paradijs. Het is niet God die dit doet. We doen het zelf. We doen het telkens opnieuw. We vinden dat conflict nodig is. In conflict voelen we dat we bestaan.

De weg naar het paradijs is simpel:

Laat alle conflict met iemand anders of met iets varen en je bent er.

Zonder gedachten weet je niet hoe oud je bent, hoe groot je bent, waar je bent.

Zonder gedachten ben je wie en waar je werkelijk bent:

Niemand en nergens.

Als jij niet bestaat,

Wie is het dan die dit leest?

Wat is het dan die dit leest?

Beginselverklaring

Ik ben hier gekomen om de geestelijke gezondheid van de mensen te verbeteren.

Aangezien we één zijn, doe ik alles ook voor mijn eigen geestelijke gezondheid.

Eigenlijk moet er niets gedaan worden, want iedereen is geestelijk gezond.

Dat inzien is het geheim.

Dit alles lijkt contradictorisch.

De waarheid is contradictorisch.

I am going public now.

Bored of being private.

I am going to show everyone who I am:

Noone.