It's so simple that I can't explain it. Just be your Self.

-->

What I am talking about, may not happen overnight, but don't ever give up, have patience. Patience is the key.

-->

Transcend the world, the body and the mind.

-->

Laat je uit de wereld vallen, laat je, laat je, een vrije val uit de wereld, nergens naar toe, altijd waar je moet zijn. Alles is goed. Er zijn geen vergissingen, nergens, nooit.

-->

You will feel a peace that passeth all understanding...

-->

-->

Drop it

Just drop it.

Nothing remains.

Only silence.

You are free.

Rupert Spira

Rupert Spira onderzoekt op bijna wetenschappelijke wijze wat we werkelijk zijn. We zijn niet een lichaam en een geest. We nemen een lichaam en een geest waar. We zijn het gene dat waarneemt. Awareness, Presence, Consciousness in het Engels. Bewustzijn in het Nederlands. Er is niet een afgescheiden ik hier en een wereld daar. Er is geen twee (non-dualiteit). Er is geen object en subject. Ik waardeer de wijze waarop Rupert dit fundamentele gegeven minutieus uitlegt waardoor we dit zelf kunnen onderzoeken en uiteindelijk zelf ervaren.

Hij valt daarbij wel vaak in de herhaling maar dat is waarschijnlijk ook nodig om ons diepgewortelde gevoel van afscheiding te laten oplossen.

Rupert heeft zelf een lange weg afgelegd waarbij hij geleidelijk meer en meer doordrongen werd van deze ultieme waarheid. Vanaf zijn 15 à 16 jaar raakte hij meer en meer geïnteresseerd in wie hij werkelijk was. Hij ging daarvoor te rade bij verschillende leermeesters: oa Robert Adams (die echter twee dagen na zijn aankomst overleed) en Francis Lucille.

Nu geeft Rupert zelf les in deze materie en hij heeft verschillende boeken geschreven.

Een metafoor die hij dikwijls aanhaalt om dit alles te illustreren is die van het televisiescherm en de beelden op het scherm: de meeste mensen identificeren zichzelf als een beeld (een lichaam) op het scherm en vergeten te letten op het scherm dat het beeld mogelijk maakt. Eigenlijk zijn wij het scherm waarop alles verschijnt. Het scherm blijft altijd het scherm en wordt niet beïnvloed door wat er verschijnt op het scherm. Het scherm is oneindig maar heeft zelf geen vorm. Het scherm ziet maar kan niet gezien worden, het scherm hoort maar kan niet gehoord worden, het scherm voelt maar kan niet gevoeld worden, het scherm ruikt maar kan niet geroken worden, het scherm smaakt maar kan niet gesmaakt worden. Het scherm is zo dichtbij, zo direct dat we er onbewust overkijken. Het is op 0 cm, op 0 sec van wat we zijn. Elke stap in de richting van onszelf is een stap weg van ons zelf. Het is gewoon wat is, hier, nu, altijd.

We gaan op zoek in de wereld naar ons zelf. We zoeken het in geld, in macht, in roem maar niets in die buitenwereld kan ons echt bevredigen want wat we zoeken is wat we al zijn. Op een bepaald punt zien we in dat we het niet in de buitenwereld kunnen vinden, en dan komen we ergens iemand tegen die over verlichting spreekt en dan denken we dat dit misschien de oplossing is. We gaan dan op zoek naar verlichting. We zijn nog steeds op zoek maar nu naar iets in ons in plaats van iets buiten ons. Ook deze zoektocht lijdt tot frustratie. We hebben een paar aangename ervaringen maar ook die gaan voorbij en we zijn opnieuw waar we vertrokken waren.

Op een bepaald punt zien we in dat de zoektocht ons wegleidt van wat we al in wezen zijn. Er hoeft niet echt iets te veranderen, niet in de buitenwereld en niet in de binnenwereld. We zien in dat we al zijn wat we zoeken. Dit kan een explosie veroorzaken maar ook heel geleidelijk tot stand komen. We identificeren ons niet meer met wat verschijnt maar met waarin het verschijnt, het scherm.

Dit leidt volgens Rupert tot vrede en geluk onder alle omstandigheden. Want welk beeld er ook verschijnt, het scherm blijft onaangetast.

De vraag waar ik mee zit is de volgende: ik ervaar geen vrede en geluk onder alle omstandigheden ondanks alle boeken en video’s van Rupert. Ik zit nog altijd vast in mijn kleine zelf.

Maar ik kan mij wel de vraag stellen: wie of wat ervaart dat kleine zelf? en zo tot de ontdekking komen dat dat niet is wat ik in wezen ben.

Uiteindelijk gaat het om een realisatie en geen theorie kan daar bij helpen.  Wat interessant is aan Rupert Spira is dat hij zelf ook lange tijd op zoek was vóór hij “gevonden” had. Ook ik ben op zoek en weet ergens dat wat hij zegt verwijst naar wat waar is.

Rupert helpt de zoeker ook door geleide meditaties die dieper en dieper gaan naar wat we in wezen zijn. Zijn methode reikt de hand naar de zoeker in plaats van de zoeker te frustreren wat andere leermeesters wel eens doen.

Rupert Spira heeft zijn plaats verdient aan het firmament van de non-duale leraren. Hij wordt gekenmerkt door zachtaardigheid maar is tegelijk zeer precies als hij zijn favoriete onderwerp uit de doeken doet.

Hij heeft mijn ogen verder geopend voor iets wat ik mijn hele leven zoek: Wie of wat ben ik? En wie of wat ik ben voelt als iets oneindigs en iets altijd aanwezigs.

Het is wat is.

En dan stoppen we met spreken.

-->